എൻ്റെ അമ്മയ്‌ക്ക് സ്കൂളില്‍ പോലും പോകാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല, അതിനാല്‍ എഴുതാനും വായിക്കാനും അറിയില്ല; മാതാവിനെക്കുറിച്ചു പ്രധാനമന്ത്രി എഴുതിയ ബ്ലോഗ് സോഷ്യല്‍ മീഡിയയില്‍ ശ്രദ്ധ നേടുമ്പോൾ

അമ്മയുമായുള്ള ബന്ധത്തെക്കുറിച്ച്‌ പലപ്പോഴും പറഞ്ഞിട്ടുള്ള പ്രധാനമന്ത്രി, അടുത്തിടെ നടന്ന ഗുജറാത്ത് നിയമസഭാ തിരഞ്ഞെടുപ്പു പ്രചാരണത്തിനായി ഗുജറാത്തിലെത്തിയപ്പോള്‍ അമ്മയെ സന്ദര്‍ശിച്ചിരുന്നു.
ഹീരാബെന്‍ 100 വര്‍ഷത്തിലേക്ക് കടന്ന ജൂണ്‍ 18 ന് പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്രമോദി പ്രത്യേക ബ്ലോഗ് എഴുതിയിരുന്നു .

Also Read

രാജ്യത്ത് ഫാസിസ്റ്റ് ഏകപക്ഷീയ ഭരണം അവസാനിച്ചില്ലെങ്കിൽ മതേതരത്വവും ജനാധിപത്യവും ഒന്നിച്ച് മരിക്കുo; ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന സംരക്ഷിക്കുന്നതിന് നമ്മുടെ വോട്ട് പ്രധാനം

ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും നീളം കൂടിയ കേബിൾ പാലം നാടിന് സമർപ്പിച്ചു; ഭഗവദ് ഗീതയിലെ ശ്ലോകങ്ങളാൽ അലങ്കരിച്ച നടപ്പാതയും ഇരുവശങ്ങളിൽ ശ്രീകൃഷ്ണൻ്റെ ചിത്രങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സവിശേഷമായ രൂപകൽപ്പന; ചെലവഴിച്ചത് 979 കോടി

ഈ ബ്ലോഗില്‍ തൻ്റെ അമ്മയുടെയും അച്ഛൻ്റെയും ജീവിത പോരാട്ടത്തിൻ്റെ കഥയാണ് അദ്ദേഹം അവതരിപ്പിച്ചത്. അമ്മയ്‌ക്ക് വേണ്ടി അദ്ദേഹം എഴുതിയ ബ്ലോഗ് ഇപ്പോള്‍ സോഷ്യല്‍ മീഡിയയില്‍ ശ്രദ്ധ നേടുകയാണ്. അതിൽ കുറച്ചുവായിക്കാം:

‘ മാ അല്ലെങ്കില്‍ മാത എന്നത് നിഘണ്ടുവില്‍ ഒരു വാക്ക് മാത്രമല്ല. ഈ വാക്ക് എല്ലാത്തരം വികാരങ്ങളെയും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നു – സ്നേഹം, ക്ഷമ, വിശ്വാസം മുതലായവ. ലോകമെങ്ങുമുള്ള ഏത് രാജ്യത്തും, പ്രദേശത്തും ഉള്ള കുട്ടികള്‍ക്ക് അവരുടെ അമ്മയോട് ഒരു പ്രത്യേക വികാരമുണ്ട്. കുഞ്ഞിന് ജന്മം നല്‍കുന്നതിനു പുറമേ ആദ്യ ഗുരുവും അമ്മയാണ്. ഒരു അമ്മ കുട്ടിയുടെ മനസ്സിനെ, അവന്റെ വ്യക്തിത്വത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുകയും അവന് ആത്മവിശ്വാസം നല്‍കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയില്‍ അമ്മ നിസ്വാര്‍ത്ഥമായി അവളുടെ വ്യക്തിപരമായ ആവശ്യങ്ങളും അഭിലാഷങ്ങളും ത്യജിക്കുന്നു.

എൻ്റെ ജന്മനാടായ വഡ്‌നഗറിനടുത്തുള്ള ഗുജറാത്തിലെ മെഹ്‌സാനയിലെ വിസ്‌നഗറിലാണ് എൻ്റെ അമ്മ ജനിച്ചത്. സ്വന്തം അമ്മയുടെ സ്നേഹം കിട്ടിയില്ല. ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ സ്‌പാനിഷ് ഫ്‌ളൂ ബാധിച്ച്‌ അമ്മയെ നഷ്ടപ്പെട്ടു. എൻ്റെ അമ്മയ്‌ക്ക് സ്കൂളില്‍ പോലും പോകാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല, അതിനാല്‍ എഴുതാനും വായിക്കാനും അറിയില്ല. ഇന്നത്തെ കാലത്തെ അപേക്ഷിച്ച്‌ വളരെ പ്രയാസകരമായ സാഹചര്യങ്ങളിലായിരുന്നു അമ്മയുടെ ബാല്യം. ഒരുപക്ഷേ പ്രകൃതി അവനുവേണ്ടി ഈ വിധി രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കാം.

അമ്മയെ ശൈശവാവസ്ഥയില്‍ തന്നെ നഷ്ടപ്പെട്ടതില്‍ ഇന്നും അവര്‍ സങ്കടപ്പെടുന്നു, അമ്മയുടെ മുഖം പോലും കാണാന്‍ പോലും ഭാഗ്യമുണ്ടായില്ല.വാഡ്നഗറില്‍ ഒരു ജനല്‍ പോലും ഇല്ലാത്ത ഒരു ചെറിയ വീട്ടിലാണ് ഞങ്ങളുടെ കുടുംബം താമസിച്ചിരുന്നത്. മണ്‍ഭിത്തികളും ഓല മേഞ്ഞ മേല്‍ക്കൂരയുമുള്ള ഒറ്റമുറി വാസസ്ഥലം എന്നാണ് ഞങ്ങള്‍ ഞങ്ങളുടെ വീടിനെ വിളിച്ചിരുന്നത്. ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും – എൻ്റെ മാതാപിതാക്കളും എന്റെ സഹോദരങ്ങളും ഞാനും – അതില്‍ താമസിച്ചു.

അമ്മയ്‌ക്ക് എളുപ്പത്തില്‍ പാചകം ചെയ്യാന്‍ പാകത്തില്‍ അച്ഛന്‍ മുളയും മരപ്പലകയും കൊണ്ട് ഒരു പ്ലാറ്റ്ഫോം ഉണ്ടാക്കി. ഇതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ അടുക്കള. അമ്മ പാചകം ചെയ്യാന്‍ അതില്‍ കയറും, കുടുംബം മുഴുവന്‍ അതില്‍ ഇരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കും.അച്ഛന്‍ പുലര്‍ച്ചെ നാല് മണിക്ക് ജോലിക്ക് പോകും. തൻ്റെ ചെറിയ ചായക്കട തുറക്കുന്നതിന് മുൻപ് ഗ്രാമത്തിലെ ക്ഷേത്രത്തില്‍ പോകണം എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മറ്റൊരു നിയമം.ഞങ്ങളുടെ വീട്ടുചെലവുകള്‍ക്കായി എൻ്റെ അമ്മ കുറച്ചു വീടുകളില്‍ പാചകക്കാരിയായി ജോലി ചെയ്തിരുന്നു. കുടുംബത്തിൻ്റെ തുച്ഛമായ വരുമാനം തികയ്‌ക്കാന്‍ ഉന്തുവണ്ടി ഓടിക്കാനും അമ്മ സമയം കണ്ടെത്തി.

എൻ്റെ അമ്മ സ്വയം പര്യാപ്തയായിരുന്നു. തൻ്റെ ജോലി ചെയ്യാന്‍ മറ്റുള്ളവരോട് ഒരിക്കലും ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല. മഴക്കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ മണ്‍വീട്ടില്‍ പല പ്രശ്നങ്ങളും ഉടലെടുത്തു. എന്നിരുന്നാലും, ഞങ്ങള്‍ക്ക് പ്രശ്‌നമില്ലെന്ന് അമ്മ ഉറപ്പുവരുത്തി. ജൂണിലെ കടുത്ത ചൂടില്‍ പൈപ്പുകള്‍ നന്നാക്കാന്‍ അവര്‍ മേല്‍ക്കൂരയില്‍ കയറി. അവരുടെ ധീരമായ പ്രയത്‌നങ്ങള്‍ക്കിടയിലും ഞങ്ങളുടെ പഴയ വീടിന് കാലവര്‍ഷത്തെ ചെറുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.മണ്‍സൂണ്‍ മഴക്കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ മേല്‍ക്കൂരയില്‍ വെള്ളം ഒഴുകി വീടിനുള്ളില്‍ വെള്ളം കയറുമായിരുന്നു.മഴവെള്ളം ശേഖരിക്കാന്‍ അമ്മ മേല്‍ക്കൂരയുടെ താഴെ ബക്കറ്റുകളും പാത്രങ്ങളും വെച്ചിരുന്നു.

ഈ പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളിലും അമ്മയുടെ മനോവീര്യം ഉറച്ചു നിന്നു. തുടര്‍ന്നുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ അവര്‍ ഈ വെള്ളമാണ് ഉപയോഗിച്ചത് എന്നറിയുമ്ബോള്‍ നിങ്ങള്‍ ആശ്ചര്യപ്പെടും. മഴവെള്ള സംഭരണത്തിന് ഇതിലും നല്ല ഉദാഹരണം മറ്റെന്തുണ്ട്!എൻ്റെ സഹോദരൻ്റെയും മരുമക്കളുടെയും കൂടെ ഗാന്ധിനഗറില്‍ താമസിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഈ പ്രായത്തിലും തൻ്റെ ജോലി തന്റേതായ രീതിയില്‍ ചെയ്യാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. . ഞാന്‍ കാണാന്‍ ഗാന്ധിനഗറില്‍ പോകുമ്പോൾ , സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് മധുരപലഹാരങ്ങള്‍ നല്‍കുന്നു. ഞാന്‍ കഴിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ അമ്മ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ തൂവാല കൊണ്ട് എൻ്റെ മുഖം തുടച്ചു. സാരിയില്‍ അവര്‍ എപ്പോഴും ഒരു തൂവാല സൂക്ഷിക്കും.

.നമ്മുടെ അയല്‍പക്കത്തെ വിവാഹങ്ങളില്‍ അവര്‍ പങ്കെടുക്കുമ്പോൾ , അനാവശ്യമായി ഒന്നും എടുക്കരുതെന്ന് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു. വീട്ടില്‍ ഒരു നിയമം ഉണ്ടായിരുന്നു – നിങ്ങള്‍ക്ക് കഴിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്ര ഭക്ഷണം കഴിക്കുക. ഇന്നും അമ്മ പ്ലേറ്റില്‍ കഴിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്ര ഭക്ഷണം മാത്രമാണ് എടുക്കുന്നത്.- ഇത്തരത്തില്‍ പോകുന്നു പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ കുറിപ്പ്